Maandag 8 februari, ik sta om 8 uur in San Agustin te wachten op het busje naar Popayán en kijk met verbazing naar alle bedrijvigheid zo vroeg in de ochtend. Paard en wagen zijn hier een populair vervoermiddel om allerlei andere handelswaar van en naar de lokale markt te brengen.

Drugs en wapens

Onderweg wordt het gammele busje aangehouden voor controle op ‘drogas y armas’. Militairen in camouflagekleding staan achter een muur van hoog opgestapelde zandzakken, het wapen paraat. Langs de weg en in de steden zijn er regelmatig patrouilles en op het vliegveld inspecteert de politie met drugshonden de laadruimte van het vliegtuig. Overigens gaat er weinig dreiging vanuit: in Tayrona, waar ik later in de week ben, poseert een groepje militairen gewillig voor de camera.

Vuilnisbelt

Na Popayán bezoek ik Cali, de derde grote stad in Colombia na Bogotá en Medellin. Het schijnt dat de drugscriminaliteit zich verplaatst heeft van Medellin naar Cali. Ik vind het een grimmige, troosteloze stad met heel veel bedelaars en zwervers die in parkjes, onder viaducten en zelfs midden op de stoep liggen. De voetgangers lopen er ongeïnteresseerd met een boog omheen, net zoals ze de vele straathonden behendig ontwijken. Ook hier slingert overal zwerfvuil rond. Plastic flessen, blikjes, papier, opengescheurde vuilniszakken, etensresten, bouwafval en auto-onderdelen: de openbare ruimte is één grote vuilnisbelt.

Armoede

Tot nu toe heb ik - ook in Perú en Ecuador - behalve veel mooie steden en prachtige natuur ook schrijnende armoede gezien. Gammele hutjes zonder ramen, slordig in elkaar getimmerd met stukken hout en provisorisch afgedekt met plastic en golfplaten. Fatsoenlijke huisvesting, gezond voedsel, voldoende schoon drinkwater (in sommige delen van Colombia heeft het al twee jaar niet geregend), sanitaire voorzieningen, elektriciteit, onderwijs en medische zorg: voor een groot deel van de inwoners is dit helaas nog toekomstmuziek.

“This is Colombia”

Een taxichauffeur vertelt me dat het gemiddelde maandinkomen van een ambtenaar omgerekend 300 euro is. Er zijn geen werkloosheids- of arbeidsongeschiktheidsuitkeringen en geen oudedagsvoorzieningen zoals AOW of bejaardenhuizen.“De corrupte overheid denkt alleen maar aan zichzelf.” Als ik hem vertel hoe het in Nederland is geregeld, kijkt hij me eerst ongelovig en daarna berustend aan. “But this is Colombia, you know.”

Kleurrijk Cartagena

Na Cali reis ik door naar Cartagena, helemaal in het noorden van Colombia aan de Caribische zee. De ommuurde, historische binnenstad staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco en vormt een schril contrast met het grauwe Cali. Cartagena is in de 16e eeuw gesticht door de Spanjaarden en was lange tijd een belangrijke haven. Op de Plaza del Coches werden de uit Afrika meegebrachte slaven verhandeld. Veel inwoners zijn daarom van Afrikaanse afkomst. Het oude centrum is prachtig, met koloniale gebouwen en bloemen in allerlei kleuren, smalle straatjes en pleinen met palmbomen waar ook ’s avonds, als het koeler is, een Caribische vrolijkheid heerst.

Gevoelstemperatuur: 45 graden

Verder oostwaarts aan de Caribische kust bezoek ik het nationale park Tayrona. Dit uitgestrekte natuurgebied wordt deels gevormd door bergen die tot aan de zee reiken. Om bij de baaien en stranden te komen, loop ik minstens tien kilometer door dichtbegroeide jungle met enorme kokospalmen, lianen en andere tropische vegetatie. Het is er heet en vochtig. De gevoelstemperatuur is 45 graden en zonder voldoende drinkwater kan het zelfs gevaarlijk zijn om de hele tocht uit te lopen, zo waarschuwt men bij de ingang. Gelukkig heb ik een paar literflessen in mijn rugzak.

Vallende kokosnoten

Het enige risico zijn de kokosnoten. Als ik op het strand zit uit te rusten, vallen een paar joekels van grote hoogte met een doffe plof rakelings langs mijn hoofd in het zand. Zou letselschade als gevolg van vallende kokosnoten door mijn reisverzekering worden gedekt?

De komende vijf dagen ben ik in Bogotá. Op vrijdag 19 februari vlieg ik tot slot nog naar het uiterste zuidoosten van Colombia, op de grens met Perú en Brazilië, om nog een dag of vijf in de Amazonejungle rond te kijken. Wordt vervolgd.

¡Hasta luego!